شب گذشته در صحرای قدرت چهارم گشت میزدم تا رسیدم به تلویزیون راه فردا که نسبت انرا به استاد محقق میدهند . در این برنامه که طبق معمول نام طولانی از استاد محقق مدغم با عنوان برنامه در یک پراگراف زیرنویس شده بود نگاشه شده بود « متن سخنرانی استاد محقق رهبر حزب وحدت اسلامی مردم افغانستان و رئیس کمیسیون عدلی و قضائی مجلس نماینده گان در اربعین شهدای کربلا و شهدای 1390 کابل »را منتشر می کرد .
قسمتی از این سخنرانی گذشته بود . طبق برنامه ی واعظین در اخرین لحظات و اوج وعظ رسیده بود. زمانی که واعظ با اخرین تلاش هایش در صدد انست تا با احساسی ترین الفاظ از واقعات مردم را بسوی ملکوت عواطف انسانی بکشاند.
بعد از سروصدا ها و ناله های زیاد در بخش دوم یا خطبه دوم استاد محقق رفت بسوی سیاست و دولت . از اخرین واقعات اشکار و پنهان سیاسیون کشور پرده افگنی کرد. اخرین سفردو روزه اش را در فرانسه که به منظور راه یابی مسیر صلح دائمی در افغانستان سپری کرده بود با همان لحن طنز امیزش وبا حکایات شوخ مزاجش تزئین کرد.
اقای محقق چنان با مردم سخن میگفت که شاید ما نتوانیم به این راحتی با اعضای خانواده مان سخن برانیم . وی مردم را باخود به تمام جلسات و کنفرانس های سیاسی کشور کشانید و مردم چنان تحت تاثیر سخنان بی پرده استاد قرار گرفته بودند که خود را برای چند لحظه ی رهبر احساس کردند
نکته جالب در اینجاست که استاد محقق نه تنها در سخنرانی عامیانه و مدغم با حکایات و خاطرات تلخ و شیرین ماهر است بل در تصویر سازی در سخنان چنان تصویرچینی می کند که بیشتر شاهد فلم میشویم که از پیش چشم ذهن میگزرد تا الفبای سخن.
خصوصاً از جزئیات کنفرانس فرانسه و پس پرده های سیاست دولت و مخالفین دولت چنان اگاه شدم که گویا خود در کنفرانس حضور داشته ام . این موثق ترین خبری بود که در طول این هفته باخبر شدم.
نظرات
ارسال یک نظر