روز چهارم در دانشکده هنر های زیبای دانشگاه کابل ‏دوشنبه‏، 2009‏/03‏/30

با سلام دوباره :

امروز نظر به روزهای گذشته سرحالتر بودم ذهنم اماده اماده برای درس بود و برای معلومات بیشتر و تازه یک جای مختصی را در ذهنم خالی کرده بودم . وقت هم بامن بود ، چون امروز توانسته بودم سرتاعت 4 بعد ازظهر خودم را به دانشگاه برسانم .

نظر به تقسیم اوقاتی که توسط مدیرت برایمان داده شده بود مضامین دری و پشتو را امروز باید میخوانیدم .
وقتی داخل همان محوطه که برایتان گفتم ( مقابل خوابگاه ذکور ) داخل شدم دیدم سه تن از همصنفی هایم قدم زنان بطرف دروازه ورودی ( البته خروجی هم است ) میایند . مسعود بود و غفور و یک صنفی دیگرم که تابحال اسمش را هم نمیدانم ( خودم هم نپرسیدم ) ولی او مرا خوب میشناسد و مرا به اسم صدامیزند .

بعد از احوال پرسی گفتن امروز استادان ما نیامده اند و ما هم رخصت هستیم . متاثر شدم چون امروز برای اموختن اماده بودم . خوب با قضا کار و زار نتوان کرد / گله از روزگار نتوان کرد .

باهم صحبت کنان و قدم زنان از محوطه خارج شدیم و تا به دروازه دانشگاه رسیدیم از انجا از همصنفی هایم جدا و بطرف خانه روان شدم چون مسیر من از داخل دانشگاه عبور میکرد داخل دانشگاه شدم ( از دروازه شمالی ) دروازه دانشگاه را دوست داشتم . عالی بود و با سلیقه خاصی ساخته شده بود وقتی من شامل دانشگاه شده بودم ( 1383 ) این دروازه نبود وقتی داخل دانشگاه شده بودم احساس جنگ و ویرانی های گذشته را در من زنده ساخته بود . ولی حالا این دروازه مرا امیدوار به اینده میساخت و خاطرات دوران جنگ را بیادم نمیاورد احساس یک دانشجو را بمن میداد و فکر میکردم داخل بزگترین محل علم و دانش می شوم .
سربازان ( گارد های دروازه ) با یونیفورم مرتب برای امنیت و...

حالا داخل دانشگاه شده بودم از یک طرفتم ( غرب ) پارکینک موتر ها و موتر سایکل ها و جمنازیوم دانشگاه که تازه زنگ کرده بودند و درختان بلند و از طرف دیگرم (شرق ) با درختان کوتان که ماهرانه انرا قیچی کرده اند و مانند یک میز درازی ساخته شدن بود و انطرفش هم سبزه های تازه زنده شده و دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی
وقتی از پیچ منهنی به سرک اصلی که شمال دانشگاه را به جنوب ان متصل میکرد رسیدم در انجا یک نل اب است در کنار سرک ، رفتم و از نل اب مقداری اب خوردم و کمی هم دست و روی خود را تازه کردم قطر دهن شیردان ان خیلی بزرگ است برای استفاده از اب ان حتمآ هر کس لباس هایش تر میشود و من هم از دیگران مستثنا نبودم و از اب های پراکنده ان بی بهره نماندم . سر چهار راهی رسیم که از طرف شرق ریاست دانشگاه و دانشکده ادبیات ، مدیریت محصلین ، دانشکده انجینری و.. و از طرف غرب دانشکده شریعات ، دانشکده هنر های زیبا و خوابگاه ذکور و از طرف شمال هم که من خودم امدم وبرایتان گفتم واز طرف جنوب که مسیر راه من هم است دانشکده های چون فارمسی ، ساینس ، وترنری و کفتریا و یک ساختمان که تازه بنا شده و معلوم نیست برای کدام دانشکده است یا برای کدام چیز دیگر البته شاید دیگران بدانند ولی من و کسانیراکه من میشناختم تابحال نفهمیده بودند برای چی ساخته می شود از سه سال قبل کارش اغاز شده وتابحال تکمیل نشده است . کم کم از چهار راهی دور شده بودم و از دانشکده وترنری هم .

برای چند لحظه خواستم در سبزه های تازه از زمین برامده خودم را مشغول کنم از سرکی که بطرف مقبره سید جمال الدین از سرک اصلی جدا شده بود رفتم و در یک گوشه ی از منار بلند مقبره نشستم ، هوای خوبی بود نه سر و نه چندان گرم ،براستی که گفته اند بهترین موسم سال بهار است و من هم در اولین روزهای بهاری در یک منطقه سبز نشسته بودم درختان زیبا سبزه های تازه با رنگ های شفاف ، گویا اینها مربوط کابل خاک الود نمی شد ، دانشجویان تک تک در اطراف دیده می شدند خلاصه لذت برم عالی بود و برای چند دقیقه سبزه لگد کردن رفتم ، داخل سبزه ها حس عالی داشت همه جا ها برایم زیبا بود و برای چند لحظه از دیار غم و رنج دور شده بودم در دنیای زیبایی ها در اعماق تازه گی ها داخل طبیعت زیبا و من هم جزی از طبیعت بودم طبیعت زیبا شاعران طبیعت خاطرات عاشقان و طبیعت سبز معشوقان .

امروز هم سپری شد و یک روز در نزدیک شدن مان به خدا کم .
برای فردا باید کوشید تا بافردا و خواسته های فردایمان فرداهای خود را بدست بیاریم پس تا فردا خدا حافظ همه تان