دیروز به ز امروز

یک روز گذشت و روز دیگری در راه است . پنج سال پیش روزی را در پیش داشتیم که حالا هم داریم . پنج سال پیش ما زعیم اینده کشور را انتخاب می کردیم،اما امروز در همان مسیر هستیم که پنج سال گذشته بودیم ، ما در این مدت فقط یک خواب را تجربه کردیم ، فقط یک خواب بود که گذشت،ما همانیم که بودیم . پنج سال قبل ... نه ... پنج روز پیش ...نه ... همین دیروز ، همین دیروز بود که ما پای صندوق های رای رفتیم و برای پنج سال اینده خود شخصی را انتخاب کردیم ، شخصی که بتواند از بوج سه دهه زحمات ، رنج ها ، شهیددادن ها ، خرابی ها ، نا امنی ها و... براید و ما را حداقل در جای پیش از سه دهه برساند تا ما از سی سال قبل باز هم کارخویش را شروع کنیم . ما درمدت پنج سال آرزوی سی سال پیشی را نداشتیم ، فقط خواستیم با تجارب این سه دهه در اول کار قرار گیریم . در زمانی که ما یک کشور ازاد ، اباد وازامنیت کامل برخورداربودیم. ما فقط از شخص ریس جمهور این امیدراداشتیم که مارا به سی سال عقب ببرد نه سی سال جلو . پنج سال سپری شد و ما چیزی که بودیم استیم. ما در این پنج سال نه این که به سی سال عقب برنگشتیم بلکه از رسیدن به سی سال عقب فرسنگ ها دورتر شدیم . ما در پنج سال قبل یا دیروز بسیار چیز های داشتم که حالا نداریم . ما دیروز گروه تروریزم بین المللی را شکست داده بودیم و جهان را از دست این گروه ازاد ساخته بودیم ، ولی امروز این گروه به یک قدرت تبدیل شده و کشور ما را خوبگذارکه کشور پاکستان را تیز تحت سلطه خویش در اورده اند. ما دیروز امید داشتیم ، امید ، امیدی که بدون ان نمی توان یک روز زنده بود ، ما امید به اینده بهتر داشتیم، جوانان و اطفال ما با شوق و علاقه بسوی درس و تعلیم روی اورده بودند . وقتی یونس قانونی وزیر معارف بود در همان سال اعلان کرد که ما در سال جاری توانستیم 5 ملیون شاگرد را در تمام کشور شامل مکتب بسازیم . این بلند ترین امارو دست اورد ما در طول تاریخ بوداست . ما فرزندان خویش را تشویق به تعلیم کردیم چون هم خود ماو هم فرزندان ما امیدی به اینده داشتیم . ولی امروز ما تا بیش از صد ها مکتب سوخته شده داریم و شاگردانی که بخاطر رفتن به سوی تعلیم وتربیه معیوب و یا شهیدمیشوند . دیروز گروه القاعده و طالبان را ما یک گروه جانی ، تروریستی ، خاین و ظالم می دانستیم ولی امروز این گروه صد ها بار اضافه شده و تبدیل به یک قدرت شکست ناپذیر شده است . دیروز ما امنیت نسبی داشتیم و جنگ فقط در ساحات جنوبی وجود داشت و دیگر مناطق از شر این تروریستان در امان بود ولی امروز شاهد انتحار و انفجار در پیش روی قصر ریاست جمهوری و وزارت خانه ها و در پر ازدحام ترین نقطه شهر هستیم . دیروز ما در اغلب شهر های کشور خصوصن مناطق شمالی و مرکزی امنیت تام داشتیم ولی امروز ما حتا در خانه های خود نیز ترس و هراس داریم . وغیره... چیز های که امروز نداریم ولی دیروز داشتیم . پس به امید دیروز تا فردا .
ما در طول تاریخ، گذشته درخشانی داریم که امروز رسیدن به انرا تا صد ها سال دیگر باید زحمت کشید . دیروز به ز امروز.....