اطفال در افغانستان به عنوان فرد سوم جامعه شناخته می شوند .


ولایت " بامیان"




ما در افغانستان طفل نداریم تا روز طفل را همراه با اطفال مان تجلیل کنیم .






تمام اطفال ما در افغانستان بجای فکر درس و تعلیم ، بجای شادی کودکانه و بجای شوخی وسادگی کودکانه . به فکر پیدا کردن نان هستند و به فکر ترس خشونت ازطرف خانواده محیط و مردم اطراف خود هستند .
اطفال ما سیاست و قدرت ، القاعده و طالبان را بیشر و خوبتر می شناسند تا تام و جری را . انها خوبتر می داند که رهبری احزاب سیاسی را کی ها به عهده دارد تا استادان مضامین مکتب خود را.

ولایت "کنر"



10 جوزا مطابق به اول جون روز جهانی طفل را به تمام اطفال محروم افغانستان تبریک می گویم .
اطفال در افغانستان از این روز بیخبر اند که امروز روز جهانی طفل است .

اطفال در افغانستان از کجا بدانند که امروز روز جهانی انهاست ؟


کی به انها می گوید؟ ،من برایت یک جوره کفش نو خریده ام تا دیگر انگشتان پایت از سوراخ های کفشت بیرون نیاید ، امروز برای یک بار هم که شده به پارک برو و با هم سن و سال هایت بازی کن و یک روز به یاد ماندنی داشته باش ، بجای خریته بیا این بکس را بگیر و تمام کتاب ها و قلم هایت را در ان بگذار ، وقتی مکتب رفتی دیگر با پیراهن تنبان پینه پینه نرو و این پتلون نو را بپوش ، امروز احتیاج نیست ساجق بفروشی امروز بجای بالا شدن در ملی بس ها بجای فروش ساجق خانه باش و فلم کارتون ببین ، امروز احتیاج نیست از پشت مردم بدوی تا یک خریته ( پاکت پلاستیکی ) بخرند ، بخواب امروز احتیاج نیست با روشن شدن هوا از خواب برخیزی تا لای ( یک خط قالین ) اجاره خود را تا شب پوره کنی ،


مهاجر افغان مقیم "ایران"



انسان وقتی از چیزی شرمنده باشد خود را پنهان می کند ویا کوشش می کند تا با ان روبرو نشود .
ما به اطفال خود چی داده وچه کرده ایم که از این روز یادی می کنیم ؟ و مجالس برپا می کنیم . مگر این که کدام منفعتی در کار باشد . " یا مهمان های خارجی را بتوانیم دعوت کنیم تا مقدار پولی از انها بستانیم .
مجالس برپا می کنیم و صدای خود را برای دفاع از اطفال بلند می کنیم تا جهانیان بشنوند که ما خود مان به اطفال خود رنج می دهیم .

جای مهرو محبت امنیت و صلامتی به انها گلوله و اسید میدهیم . اطفال ما از والدین خود تصویری از یک ظالم با دارند تا مهر مادری و محبت پدری .








ولایت "کابل"



امروز کسی رفته تا از زیر خیمه های اطفال مان ، احوالی بگیرد و از رنج انها درگرمای تابستان و سرمای زمستان باخبر شود .





ولایت "کابل"


از شما میپرسم ای کسی که شب ها و روز ها را در فکر برپا کردن محفلی بخاطر اطفال افغانستان کوشش کرده اید ایا یک لحظه وقت خود را به طفل بیرون که چه در اختیار طفل فامیل خود گذاشته و برای یک بار هم که شده کوشش کرده اید لبخندی برلب شان اورده و همان حس طفلی شان را زنده کرده اید.


پس با کدام جرعت و با کدام روی و با کدام منطق یادی از این روز می کنید . نمایش گاه های عکاسی برپا می کنید و محافل ، مجالس و کانفرانس ها دایر می کنید . میدانید چرا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
بخاطری که منفعت خود تان در کار است نه طفل افغان

نظرات

ارسال یک نظر