یک سلام طفلانه به تمام مادران دنیا

امروز روز زن است سلام به تمام زنان محروم ، زجر کشیده ، مظلوم و ... افغانستان

امروز روز طفل است سلام به تمام اطفال محروم زجر کشیده ، مظلوم و .... افغانستان

امروز روز کارگر است سلام به تمام کارگران بیکار، مفلس ، زجر کشیده ،مظلوم و ... افغانستان

امروز روز این است امروز روز آن است و در تمام این همه روز ها همیشه این سه پسوند

( زجر کشیده ، محروم و مظلوم )

گویا این سه پسوند جزی از نام ما افغانها شده که باید هر قسم شده با این سه پسوند نام هایمان را تزیین کنیم .

و امروز هم روز مادر است مادری که با یک دست گهواره و با دست دیگرش جهان را می جنباند . مادری که بهشت زیر قدرم هایش نهفته است و مادری که افلاطون ها سقراط ها و ابو علی سینا ها فردوسی ها و صد ها دانشمند و فلسوف را دقدیم جامعه خود کرده است و امروز روزیست که باید با تمام احساسات مادرانه و محنت های شبانه اش و با تمام زحمات و جان فشانی هایش ، قدر دانی صورت گیرد .

امروز روزیست که ما را بیاد دوران طفولیت ما میاندازد و ما را سال ها به عقب می برد وقتی ما نام مادر را میشنویم به یاد گذشته های میافتیم که در آغوش برمحبت مادرانمان بودیم و غرق در دریای بیکران محبت و عطوفت ، دور از غم ها دور از رنج ها ، زمانی که مادر آغوش پر مهر مادر در حال بزرگ شدن بودیم نه دردی بود و نه غمی نه رنجی داشتیم و نه غصه ای ، دنیای محبت مادر انقدر بیکران بود که ما هیچگاه دغدغه دنیاد دیگران را نمی دیدیم چنان مادرمان ما را در جهانش پرورانده بود که هیچگاه صدای ظالمان و رنج ستم کشان را نمی شنیدیم .

تا زمانی که ما در چمنزار پر گل و عطر مادر قدم میزدیم نه رنجی را میشناختیم و نه زحمتی را متقبل می شدیم .

اما ماییم که بعد از شناختن دست راست و چپ مادر را با تمام مهر مادری و با تمام محبت های مادرانه اش او را رها کرده ودل به دنیاد بی عدالتی ها ، بی دینی ها ، ظالمان و صد ها رنج و صد ها زحمات بسته و مادر را تنها رحا کرده و در پهلوی ان چه پاداشی که به مادرآن مان ندادیم . با بزرگتر شدن در اوایل زنده گی با جرو جنجال ها و با خلف کاری هایمان صد ها بار توسط دیگران به مادران مان ناسزا گفتیم . و بعد از چند سال که جوان شدیم از پی عیاشی ، شادکامی و هوس رانی هایمان مادر را فراموش کرده هر روز لباس تازه و غذای اماده در هر وقت روز خواسته تا به حلقه ازدواج محاصره شدم و باز هم مادر را از قبل بیشتر فراموش کرده از پی شادکامی زود گربرامده و تا به امروز که صدای تبریکی روز مادر را از طریق رادیو یا تلویزیون ویا کدام سایت انتر نیتی ویا کدام رسانه چاپی با خبر شدی و به یاد همان روز ها افتادی .

چه روزهای بود که گذشت ! چه زمانی بود که گذشت ! عجب شرایطی بود که گذشت ! و........

چرا امروز به یاد ان روز ها حسرت می خوری ؟ چرا امروز از گذشته ات به مانند یک معجزه به یاد ماندنی یاد می کنی ؟

مگر این تو نبودی ؟ مگر خودت باعث این همه رنج ها نشدی ؟ مگر خودت شب ها تا به صبح از پی این روز ها بیدار نبودی ؟ پس چرا دیروز را و آن روز ها را بهتر از امروز میدانی ؟

بله بخاطری که انوقت تو نسبت به مادرت قسمی بودی که امروز نیستی . آن زمان مادرت را فقط دوست داشتی ولی حال دل به تمام مادیات و معنویات دنیا بسته ای .

چرا زمانی مادر می گویی احساس طفلانه می کنی و خود را طفل احساس می کنی چون از وقتی که بزرگ شدی نامی از مادر بصورت انچنانی نگرفتی فقط وقتی نامی از مادر گرفتی که یا عضوی از بدنت اسیب دیده باشد ویا سخت مریض شده باشی .

بیا و با این همه سختی های که به مادرت دادی برای یک بار دیگر مادرت را از خود خوش بساز ، بیا امروز از وظیفه و محل کارت زودتر به خانه برو و تا نخوابیدی با مادرت حرف بزن و از احوالش با خبر شو .

هنوز هم دیر نشده بیا بجای دوری از مادر و دوری از محبت ها و مهربانی ها به آغوش گرم و پر محبت مادر پناه ببر و باز هم از این دنیای نامردان خود را خلاصی بخش .

یک سلام طفلانه به تمام مادران دنیا