بعد از سپری شدن سه ماه دروازه دانشگاه به روی دانشجویان باز شد .
نظر به مشکلاتی که در سال گذشته پیش آمد ( انفلانزای خوکی ) دولت مجبور شد تا تمام مراکز تعلیمی را برای چند مدت رخصت کند که دانشگاه کابل نیز از جمع این مراکز به حساب آمد .
اما سر از تاریخ اول حوت ادامه درس ها شروع شد . روز اول من نتوانستم به درس حاضر شوم و روز دوم هم ساعت دوم به صنف رسیدم .
همه چیز مانند سابقش بود همان استاد ها همان دانشجویان و همان موقعیت ( منظورم از موقعیت یعنی که ما تا هنوز افتخار رفتن به ساختمان تازه تاءسیس شده را نیافتیم ) فقط تغیراتی که در طول این مدت پیش امده بود این بود که استاد فضل احمد " احدی" توانسته بود کتابی که بیشتر از سه سال روی ان کار و زحمت کشیده بود به چاپ برساند که این هم یک دست آورد شخص وی به حساب میرود چون موضوع کتابش هیچ گونه ارتباطی به دانشکده ما ندارد و فقط ارتباط به منطقه خودشان یعنی پنجشیر دارد .
اما باز هم قابل قدر است . و یک بار دیگر چاپ و انشار انرا که 1000 جلد است اول به شخص استادم بعداً به تمام فرهنگیان و فرهنگ دوستان افغانستان و مردم فرهنگی ان تبریک می گویم.
دومین تغیری که به نظر من خیلی هم امید وار کننده است به دست اوردن هفت پایه کمره فلمبرداری است که به دیپارتمنت سینما اضافه شده است . وقتی شنیدم که هفت پایه کمره فلمبرداری به دست رس دیپارتمنت سینما قرار گرفته بسیار خوشحال شدم . هر چند صد در صد نمی دانم این معجزه چه گونه و از چی طریقی به دست رس ما قرار گرفته ، اما قبلاً شنیده بودم که هفت پایه کمره و هفت پایه کمپیوتر توسط سحرا کریمی قرار است به دیپارتمنت سینما اهدا شود . البته این موضوع هم در بعد ها روشن خواهد شد . اما باز هم این دست آورد دیپارتمنت سینما را هم به تمام اعضا و دانشجویان دانشکده هنر های زیبا تبریک می گویم
خوب به امید موفقیت همه ما و شما از این بیش برایتان اضافه گویی نمی کنم تا فردا پدرود .
نظر به مشکلاتی که در سال گذشته پیش آمد ( انفلانزای خوکی ) دولت مجبور شد تا تمام مراکز تعلیمی را برای چند مدت رخصت کند که دانشگاه کابل نیز از جمع این مراکز به حساب آمد .
اما سر از تاریخ اول حوت ادامه درس ها شروع شد . روز اول من نتوانستم به درس حاضر شوم و روز دوم هم ساعت دوم به صنف رسیدم .
همه چیز مانند سابقش بود همان استاد ها همان دانشجویان و همان موقعیت ( منظورم از موقعیت یعنی که ما تا هنوز افتخار رفتن به ساختمان تازه تاءسیس شده را نیافتیم ) فقط تغیراتی که در طول این مدت پیش امده بود این بود که استاد فضل احمد " احدی" توانسته بود کتابی که بیشتر از سه سال روی ان کار و زحمت کشیده بود به چاپ برساند که این هم یک دست آورد شخص وی به حساب میرود چون موضوع کتابش هیچ گونه ارتباطی به دانشکده ما ندارد و فقط ارتباط به منطقه خودشان یعنی پنجشیر دارد .
اما باز هم قابل قدر است . و یک بار دیگر چاپ و انشار انرا که 1000 جلد است اول به شخص استادم بعداً به تمام فرهنگیان و فرهنگ دوستان افغانستان و مردم فرهنگی ان تبریک می گویم.
دومین تغیری که به نظر من خیلی هم امید وار کننده است به دست اوردن هفت پایه کمره فلمبرداری است که به دیپارتمنت سینما اضافه شده است . وقتی شنیدم که هفت پایه کمره فلمبرداری به دست رس دیپارتمنت سینما قرار گرفته بسیار خوشحال شدم . هر چند صد در صد نمی دانم این معجزه چه گونه و از چی طریقی به دست رس ما قرار گرفته ، اما قبلاً شنیده بودم که هفت پایه کمره و هفت پایه کمپیوتر توسط سحرا کریمی قرار است به دیپارتمنت سینما اهدا شود . البته این موضوع هم در بعد ها روشن خواهد شد . اما باز هم این دست آورد دیپارتمنت سینما را هم به تمام اعضا و دانشجویان دانشکده هنر های زیبا تبریک می گویم
خوب به امید موفقیت همه ما و شما از این بیش برایتان اضافه گویی نمی کنم تا فردا پدرود .
سلام میکنم خدمت شما دوست گرامی . قلمتان برایم خیلی جالب افتاد . داستان بایسیکل اما از همه جالب تر بود.
پاسخحذفدوست عزیز من دو وبلاگ دارم که اگر از آن دیدن نمایید خوشحال میشوم. من ایرانی ام و البته افغانستان را چون دوست دارمش تا حدی میشناسم.
www.parneeyaan.persianblog.ir
www.afsanevoafsoon.persianblog.ir