ای سر بلند و مهر پرور
کسی مهر ترا در دل ندارد ، کرد ترک عشق ورزی
نگه گر پیش پا را دید ، نتوان رفت
که ره بس قهرمانانه سخت است
وگر دست دعا روزی بسوی آسمان یازی
به اکراه دست خالی باز، آیی
که دست نازنینت را ندارد کس
دعا گزعمق قلبت میاید برون، روحیست نایاب
چو در یاییست پیش چشمانم
دعا کین است پس چه دارم غم
ز ترس روزگاران
مادر مهربانم ! ای فرشته ای آسمانی
زمان بس ناجوان گشته است… ای…
خوشحالم با خوشی ات
سلامم را تو پاسخ گوی ، دیوار دل بکشا
منم من ، مهمان دیروزت ، فراموش کرده ات
منم من ، شکسته خورده روزگار
منم من ، غرق دریای مهاجر
نه از دیروز نه از امروزم ، نترسیدم
بیا بکشای در ، بکشای ، پشیمانم
مهربانا ، مهربانا ، میهمان سال هایت پشت در ماندست
دیاری نیست ، جایی نیست
اگر سوی زمین بینی ، جایی نیست
من امروز امدستم سلامی دارم
شکایتی ، غمی ، از ناجوان مردی همسان دارم
چه گویم که دیروزی و امروزی و فردایست
فریبم داد بر اسمان این سرخی بعد از سحر گه نیست
مهربانا ، سرخی روی ، از جایی نیست ، فقط سیلی جوریس
دگر جای برای ماندنم نیست
من امروز امدستم یاد گاری تازه گردانم
فقط امروز …. شایدم هر روز…
نظرات
ارسال یک نظر