آب را نادیده ، پا از موزه نکشید!

مطلبی در رابطه به بعضی از پیش آمد ها نوشته بودم که قبل از انتشار باعث بعضی ازدرد سر هایم شد .

یک روز درسی در پهلوی درس مطلبی به ذهنم خطور کرد . قلم گرفته و آنرا به عنوان شات نوت ، در یک ورق کاغذ نوشتم . فردای آنروز وقتی از درس فارغ شدیم استاد بدون مقدمه از من پرسید « وبلاکت را آبدیت می کنی ؟ » گفتم بله کوشش می کنم هفته یک دو مطلب بنویسم ! از این که استادم از وبلاکم سر زده بود خوشحال شدم .
از استادم پرسیدم: کی به وبلاکم سرزدید ؟ گفت : یک بار پشت مطلبی می گفتم ، در گوگل «کابل» نوشتم دیدم در پهلوی دیگر وبلاک ها و سایت ها وبلاک شما هم باز شد . پرسیدم چطور بود ؟ گفت: وقت زیاد نداشتم تا تمام مطالبش را مرورکنم ولی خوب است؛ کوشش می کنم در روز های بعدی هر وقت، وقت داشتم سری بزنم و نظری نیز بنویسم . خوشحال شدم و از استادم خواستم که برای بهبودی وبلاکم و نوشته هایم مرا راهنمایی کند . او نیز قبول کرد . همین طور که باهم صحبت می کردیم از آمریت دیپارتمنت خارج شدیم و بطرف دروازه حویلی میرفتیم که به یاد چند مطلبی افتادم که آنها را تازه نوشته بودم و برای گذاشتن در وبلاکم اماده کرده بودم . از استادم خواستم که نگاهی به نوشته های تازه ام باندازد که هنوز وقت انرا پیدا نکرده ام تا در وبلاکم بگزارم . در بین نوشته هایم همان شات نوتی بود که روز گذشته آنرا نوشته بودم ، آنرا نیز به استادم نشان دادم و از استاد خواستم تا بخواند و نظرش را برایم بگوید تا بتوانم به رهنمایی استاد یکی از نوشته هایم را تزئین کنم استاد بعد از مطالعه گفت : حال که نمی شود شما اول در وبلاکتان بگزارید بعد من نظراتم را مینویسم در ضمن گفت عالی است همین طور ادامه بده و مرا تشویق کرد .
من نوشته ام را گرفته و فردای آنروز مطالبی را که تکمیل کرده بودم در وبلاکم گذاشتم «

گزارشات انترنیوز

» ولی همان شات نوتم به علت تکمیل نشدنش از نشر باز ماند.
روز بعد وقتی وارد دانشکده شدم ، یکی از دوستانم از من پرسید « در وبلاکت چرا چتیات گفتی » پرسیدم چرا خیرت است مه که چتیات نویس نیستم !؟ چی وقت باز کردی ؟ گفت : نه من ندیده ام ولی از زبان بعضی از استادان شنیدم که شما به بعضی از استادان توهین کرده اید .
با خودم گفتم من که چیزی ننوشته ام ؛ یک بار بیاد همان شات نوتم افتادم ؛ ولی من که تا هنوز آنرا در وبلاکم نگذاشته بودم . ناراحت شدم ، رفتم وکه از امردیپارتمنتم بپرسم ولی متاسفانه او نیز گفت که من خبر ندارم . و قضیه ی شات نوتم را نیز خاطر نشان کردم و افزودم که تا هنوز تکمیل نشده و در وبلاکم هم چیزی ننوشته ام و در مطلب نیز هیچ گونه خدای نکرده توهینی به کسی و یا مشکل افرینی دیده نمی شود (انشاالله آنرا هم خواهم گذاشت و تمام شما عزیزان نیز از متن آن مطلب آگاه خواهید شد و در ضمن بعضی دیگر نوشته ها هم زیر دست دارم که با تکمیل شدن آن در وبلاکم خواهم گذاشت ، مخصوصاً در باره ساختمان تازه که برای ما داده شده و ....
از این قضیه چند روز سپری شد ولی من احساس می کردم که بعضی حرف های است ، ولی به من کسی چیزی نمی گوید ، تا این که دو روز قبل آدرس وبلاکم را بعضی از استادانم از من خواستند منجمله امردیپارتمنت ما ، ولی هر وقت از آنها میپرسیدم چطور شده که بعد از دو سال که من این وبلاک را ساخته ام حال از من میخواهین چیزی نمی گفتند و فقط می گفتند که فلان استاد گفته که وبلاک اکبر را بخوانید ویا فلان استاد « این را هم گفته می توانم که همان فلان فلان هم وقت آنرا نیافته تا وبلاکم را بخواند »
چاره ای نیافتم تا این که امروز به ذهنم رسید تا این واقعه را در وبلاکم بگذارم تا دیگران که از واقعه آگاهی ندارند باخبر شوند که هیچ گاوی نزایده و هیچ آبی پاشیده نشده . و خوشحال می شوم که بازدید کننده گان وبلاکم اظافه شود و ازنظریات انان برای بهبودی مطالبم استفاده کنم . خدا خیر بدهد هر کسی را که به دیگران آدرس وبلاکم را میدهد . و یا می گوید که از وبلاک بنده حقیر دیدن کنید . شما هم که آمدید مرا از نظریات سازنده تان محروم نسازید.
یا حق.