اگر نظر کوتاهی به سخنان استاد شهید عبدالعلی مزاری بزرگ باندازیم به این جمله میرسیم « در افغانستان جنک ها قومی است و شعار ها مذهبی » این عمل از دوران عبدالرحمان شروع و تا الحال ادامه دارد . عبدالرحمان رفت ولی خائنین و پرچمداران کورعبدالرحمان درهر مقطع از تاریخ سر راه مان سبز شده اند . هر حکومت به نوبه خود از راه های مختلف و با نیرنگ های متفاوت کوشیدند تا ضربه ی به پیکر این مردم مظلوم وارد کنند تا باشد روح اجداد شان ارام و فخری در تاریخ کاشته باشند.
در مدت یک دهه اخیر نیز زمانی به نام کوچی و زمانی هم به نام این و ان کوشیدند تا نیمه اسایشی که دست اورد خود این مردم بود را از انان بگیرند و تا اندازه ای هم موفق بودند . اما در این اواخر پرچمداران کور و افتخارافرینان ظلم و استبداد عبدالرحمان یک بار دیگر کوشیدند تا از اندک ترین روزنه برای اختلال و وحشت افگنی در بین این مردم استفاده کنند . راه کابل بامیان از طریق میدان شهر را مورد هدف قرار داده و تعدادی از مسافران بیگناه این مردم را شهید و اموال شان را به غارت بردند .
روز گذشته حاجی محمد محقق طی یک سخنرانی در مراسم یاد بود از قربانیان اخیر در غرب کابل ، از دولت خواست تا جلو این ناامنی را بگیرد در غیر این صورت با تظاهرات ملیونی روبرو خواهد شد .
چنانکه خون ناحق نمیخوابد . این غوغا و همچنین صدای شهدای مظلوم ولایت کنر که به منظور راکت پرانی های دولت پاکستان به گوش یک تعداد از مسولین رسید . پارلمان افغانستان را واداشت تا وزرای داخله و دفاع را استحضا کنند تا چه پاسخی به این دهشت افگنان دارد .
بعد از گفت و شنود های هر دو وزیر و انتخابات تصمیم بر این شد تا هر دو وزیر سلب سلاحیت شوند .
به امید روزی که در دورترین نقطه کشور صلح و امنیت برقرار شود و دیگر کسی پیدا نشود تا خون هموطنش را حلال بداند.
نظرات
ارسال یک نظر