از نایب قهرمانی به قهرمانی :

روز گذشته روزنامه معتبر بین المللی «نیویارک تایمز» که بیش از یک میلیون چاپ در روز را دارد، مقاله ی را تحت عنوان « تقلب سیستماتیک در انتخابات افغانستان، همه آرا را مشکوک ساخته است» را منتشر کرد. در این مقاله که به قلم «کارلوتاکال» نگاشته شده حاکی از ان است که بیش از 2 ملیون و 2صد هزار رای در دور دوم انتخابات به نفع دکتر اشرف غنی احمد زی تقلب صورت گرفته است.

به باور بنده امسال با زحمات و تقلبات سیستماتیک و مهندسی شده کمیسیون برگزاری انتخابات، افغانستان سومالیا را از پیش رو برداشته و از مقام نایب قهرمانی به قهرمانی فساد اداری در جهان نائل خواهد آمد.

اما انچه قابل درنگ است چشمان به در دوخته مردم است که ثمره زحمات و آرزوهایشان را بچشند.

اکثرمردم افغانستان با چهره های گشاده و دلی پر از امید. با ایجاد صف های طولانی در مقابل مراکز رای دهی (در هر دو دور انتخابات) حاظر شدند و به گفته رسانه ها وظیفه  شهروندی و وجدانی خود را عملی نمودند؛ اما متاسفانه در مقابل امروز با «لگد تقلب» کمیسیون انتخابات جواب پس گرفتند.

دقیق شصت و نه روز قبل از امروز مردم افغانستان وظیفه وجدانی و انسانی شان را در قبال سرنوشت و انتخاب زعیم آینده شان آستین بالا زدند و با اشتراک میلیونی شان درانتخابات به جهانیان ثابت کردند که جرات رفتن به پای صندوق های رای را دارند و آماده پزیرش نظام مردم سالاری در کشورشان هستند.

بیش از چهار ماه از برگزاری دور اول و بیش از دو ماه از برگزاری دور دوم انتخابات میگزرد؛ اما تا حال سرنوشت زعیم مردم معلوم نشده. انتخابات امسال افغانستان به نمونه ی از بیکارآمد ترین انتخابات دنیا تبدیل شده. انتخاباتی که تا هنوز هیچ کشوری چنین روندی را پشت سر نگذاشته و نخواهد گذاشت. هر چند ما قربانی این انتخاباتیم ولی این پروسه نمونه ی از بی ثبات ترین انتخابات در جهان خواهد شد و شاید هم در کتاب گینس ثبت شود. انتخابات امسال افغانستان نمونه وعبرتی است برای دیگر ممالک جهان سوم.

انتقادات و پیشنهادات از کاخ سفید گرفته تا به ریش سفیدان دور دست ترین نقاط افغانستان و نهادهای ملی و بین المللی به منظور رفع بن بست انتخابات جاری شد. اما انگار این کورگره با چنین دستانی باز شدنی نیست.

صدای انتقاد و افشاگری درنحوه برگزاری و شمارش آرا برای جلوگیری از تقلب و بیداری وجدانها از هردگلویی بلند شد اما کو گوش شنوا؟

و بلاخره روز گذشته نیویارک تایمز از تقلب وصیعی خبر داد که مو را در بدن راست میسازد. تقلب در دور اول و دوم، خلق و شناسایی بیش از دو میلیون شهروندی که تا هنوز زاده نشده است. و بلاخره به منجلاب کشیده شدن انتخابات که هیچ راه بیرون رفت و نجاتی وجود ندارد.

از سوی دیگر رئیس جمهور حامد کرزی در انتقال عجولانه قدرت تاکید دارد. انتقالی که با پایان تفتیش و رسیدگی به شکایات تیم ها امکان پزیر است. با این اظهارات گویا رئیس جمهور یا در جریان مشکلات انتخاباتی قرار ندارد یا چنان وانمود میکند که از چالش های این پروسیه خود را دور نگاه داشته که هیچ سهمی در تقلب و به چالش کشانیدن انتخابات ندارد. این در حالیست که گمانه زنی های بر دست داشتن شخص وی در ناکامی پروسه انتخابات حکایت میکند.

طولانی شدن روند انتخابات نه تنها در بخش امنیت بل در بخش های مختلفی چون اقتصاد، زراعت، بازارو سرمایه گزاری های کوچک و بزرگ تاثیر منفی بجا گذاشته است. مردم از بی برنامه گی دولت خسته شده اند. از انتظار بیش از چهار ماه و تحمل سردرگمی نظارم حکومتی به ستوه آمده اند. ثابت نبودن قییم در بازار و بلند رفتن مواد خوراکی و کالا و وابستگی قیمت اقلام به اسعار خارجی مشکلاتیست که باید توسط حکومت اداره شود. مردم با وضع موجود که همانا کم کاری مسئولین حکومتی چه در بخش نظارت و چه در بخش اجرائی به چالش عدم حکومتی روبرو اند.

انچه مردم را به تعلیق درآورده و چشمانشان را به در آزادی از بند بن بست انتخابات دوخته است، ایجاد حکومت وحدت ملیست که با روی کار آمدن چنین حکومتی، سرنوشت حکومت و ملت منتظر روشن خواهد شد. ولی اگر قرار شود چنین حکومتی بایه گذاری نشود و یا تیم های رقابت کننده با هم سر سازگاری نداشته باشند، امید مردم از حکومت  کنده شده و تنفری از دموکراسی غربی و آزادی ظاهری در دل ها کاشته خواهد شد که سالیان سال خشک نخواهد شد. اما انچه مردم را تا هنوز به  صبر و شکیبایی وا داشته دل بستن به  رهبران دلسوزیست که تا پای جان با این مردم بوده و از حقوق شان چه از نظام توتالیتر طالبانیزم و یا از نظام های دموکراتیک غربی دفاع نموده است. در حقیقت چشم امید مردم رهبران خود شان است. امیدی که تا آخرین لحظات عمر کنده نخواهد شد، امیدی که با دانه های از اعتماد و یک پارچگی توسط بزرگترین رهبران این سرزمین مانند استاد شهید عبدالعلی مزاری (رح) کاشته شده است. روحش شاد و یادش گرامی باد.